Na przestrzeni wieków wiele ludów zajmowało się tematyką snów. Najstarszy znaleziony sennik pochodzi sprzed 1500 r. p.n.e. Został napisany przez Egipcjan. Sny zawsze miały w sobie coś tajemniczego i ekscytującego. Każda cywilizacja tłumaczyła je na własny.
Ludy Półwyspu Arabskiego
Najstarszy zapisek dotyczący snów powstał tam około 5000 lat temu, spod ręki Sumerów – cywilizacji zamieszkującej Mezopotamię.
- Już Asyryjczycy wierzyli, że sny, operując znakami, niosą ze sobą wiadomości.
- Babilończycy podzielili sny na dwie grupy: sny zsyłane przez Boga i sny wywoływane przez złe demony.
- Hebrajczycy sądzili, że sny łączą ich z Bogiem. Złe sny wiązali, podobnie jak Babilończycy, z dziełem złych demonów.
Egipcjanie
Starożytni Egipcjanie byli jednym z pierwszych ludów, który próbował interpretować sny. Początkowo wierzyli, że autorami ich snów są siły nadprzyrodzone i budowali im świątynie. Sądzili także, że w ich snach pojawiają się bogowie. Ostatecznie uznali, że sny opierają się na autentycznych wydarzeniach.
Starożytni Grecy
- Pierwsza grecka książka dotycząca snów pochodzi z V wieku p.n.e., a jej autorem był Antyfon.
- Starożytni Grecy uważali, że do śniącej osoby przybywa Bóg.
- Około V w. p.n.e. Grecy zaczęli wierzyć, że w trakcie snu dusza opuszcza ciało.
- Hipokrates sądził, że elementy pojawiające się w snach są powieleniem elementów, które dusza zaakceptowała na jawie.
- Arystoteles był zdania, że sny odzwierciedlają stan fizyczny osoby śniącej.
- Galen podkreślał znaczenie snów w procesie leczenia. Jako starożytny Grek uważał, że sny to wiadomości wysyłane przez bogów, które mogą dotyczyć także chorób.
- Grecy wyznaczyli święte miejsca, w których pacjent miał spędzić noc, a sposób leczenia choroby powinien pojawić się we śnie.
Mieszkańcy tajemniczej Atlantydy także zajmowali się tematyką snów. Aby śnić, podobno sypiali w specjalnych świątyniach i używali magicznych kryształów.